Wśród państw europejskich prym wiodą kraje skandynawskie, kraje Beneluksu oraz Wielka Brytania i Irlandia. W Polsce ta forma organizacji pracy jest jeszcze niedoceniana przez większość firm. Wynika to głównie z mentalności pracodawców i sposobu zarządzania. Obecnie w naszym kraju telepracę wykonuje około 2 proc. zatrudnionych, w tym aż 9 proc. stanowią osoby w wieku 18-24 lata, najczęściej związane z branżą informatyczną. Czym jest telepraca? Telepraca to jedna z metod wykonywania pracy umysłowej przy wykorzystaniu nowoczesnych technologii telekomunikacyjnych i informatycznych. Cechą charakterystyczną tego rodzaju pracy jest wykonywanie jej poza siedzibą firmy,  najczęściej w domu. Coraz więcej osób dysponuje własnymi komputerami z dostępem do internetu, co znacznie ułatwia dostarczanie efektów pracy oraz wymianię informacji. Istotą telepracy jest również to, że przełożony skupia się na wynikach końcowych a nie na nadzorowaniu konkretnych czynności lub obecności pracownika. W przypadku tego rodzaju zajęcia nie jest istotne co i jak robi pracownik, liczą się jedynie rezultat np. wykonany na czas raport czy bilans. Do kogo skierowana jest telepraca? Zadaniowa praca na odległość to rozwiązanie możliwe nie we wszystkich zawodach i profesjach. Telepraca przynosi najlepsze rezultaty w usługach konsultingowych, finansowych, w szeroko pojętym zarządzaniu, księgowości, tłumaczeniach, badaniach np. marketingowych, przetwarzaniu danych komputerowych, programowaniu oraz we wszelkiego rodzaju pracach biurowych. Najczęściej telepracownicy prowadzą własne firmy lub pracują dla przedsiębiorstw z sektora prywatnego. Jest to również szansa dla osób niepełnosprawnych. Wyniki badań Europejskiej Fundacji na Rzecz Poprawy Warunków Życia i Pracy (2003 r.) obywateli UE i krajów do niej przystępujących: * Telepraca jest najbardziej rozpowszechniona wśród kadry kierowniczej (3 proc. pracuje w ten sposób stale i 18 proc. co najmniej jedną czwartą czasu), następnie wśród pracowników naukowych (11 proc. pracuje w ten sposób co najmniej jedną czwartą czasu). * Tego rodzaju praca najczęściej dotyczy pośrednictwa finansowego (5 proc. stale, 32 proc. co najmniej jedną czwartą czasu) oraz działalności związanej z rynkiem nieruchomości (6 proc. stale, 21 proc. co najmniej jedną czwartą czasu).  * Jest częściej praktykowana przez mężczyzn (6 proc. co najmniej jedną czwartą czasu) niż przez kobiety (4 proc.). * W rzeczywistości jest przede wszystkim udziałem osób prowadzących indywidualną działalność gospodarczą zatrudniających pracowników (4 proc. stale i 12 proc. co najmniej jedną czwartą czasu), a w mniejszym stopniu zatrudnionych (1 proc. i 5 proc.).                      Plusy telepracy dla pracodawcy: * zmniejszenie kosztów wynajęcia pomieszczeń do pracy * oszczędność wyposażenia oraz mniejsze zużycie materiałów biurowych * zwiększenie produktywność pracowników nawet do 15 - 25% * zmniejszenie absencji pracowników * możliwość wynagradzania za uzyskane efekty a nie za czas pracy * możliwość pozyskania pracowników z wysokimi kwalifikacjami, których brak na lokalnym rynku pracy                     Plusy telepracy dla pracowników: * oszczędność czasu, * skrócenie lub eliminacja kosztów dojazdu do pracy, * umożliwia pracę osobom niepełnosprawnym oraz wychowującym dzieci, * daje poczucie większej satysfakcji z pracy, ogranicza stres, * pozwala na elastyczność w wykonywaniu zadań oraz elastyczność czasu pracy, * umożliwia planowanie wypoczynku według własnych potrzeb.                     Minusy: * utrudnia kontrolę nad pracownikiem, * osłabia osobiste kontakty z pracownikami, * uzależnia od techniki, * może wywoływać uczucie samotności i izolacji, * może utrudniać zarządzanie i motywowanie pracowników.